ترخیص لوله و ورق فولادی

فولاد یا پولاد، فلز مقاومی است از آهن که درصدی از کربن و فلزهای دیگر را داراست به دست می‌آید و استحکام فولاد نیز بسته به میزان کربن قابل افزایش است. ابتدایی‌ترین روش ساخت فولاد، ریختن آهن گداخته و مذاب داخل کوره تبدیل و دمیدن هوای گرم و اکسیژن روی آن که بخش عمده کربن موجود در آهن را با استفاده از این روش می‌سوزد و در نهایت آهن تبدیل به فولاد می‌شود. فولاد با استحکام زیاد و قیمت نسبتا پائین خود، باعث شده که در صنایع مختلف اعم از ساختمان‌سازی، ابزارها ،سازه‌های زیر‌ساختی، قطارها، کشتی‌ها، خودرو‌ها، تجهیزات، ماشین‌آلات، سلاح‌های نظامی و ... مورد استفاده قرار گیرد. در زمان حال روش‌های نوینی برای تولید فولاد مورد استفاده قرار می‌گیرد مانند فولاد‌سازی به روش اکسیژن قلیایی  (BOS)است که هم قیمت پائینی دارد و هم منجر به افزایش خلوص فولاد تولیدی نیز می‌شود. بیشترین تولیدات انسانها مربوط به فولادها است که سالانه 6/1 میلیارد تن در سراسر جهان تولید می‌شود. در واقع رابطه‌ی معکوسی با شکل‌پذیری دارد. دو روش برای ساخت فولاد وجود دارد؛ یکی استفاده از آهن اسفنجی و کوره‌های قوس الکتریکی برای ذوب آهن اسفنجی و سپس آلیاژسازی است و دومی استفاده از آهن خام یا آهن تولید شده در فرایند احیای غیرمستقیم و سوزاندن کربن اضافی آن است.  به دنبال این فرایند، میزان کربن آهن خام از ۵٫۳ تا ۶ به ۲٫۰ تا ۱٫۵ درصد از لحاظ وزنی کاهش پیدا می‌کند و با عناصر دیگری که به آن اضافه می‌شود تا ترکیب مورد نظر را به دست آید. از نظر آلیاژی فولادها به ساده‌کربنی، کم‌آلیاژ، متوسط‌آلیاژ و پر‌آلیاژ تقسیم‌بندی می‌شوند. اصلی‌ترین عنصر آلیاژی را میتوان ساده کربنی نامید که در فولادهای ساده کربنی، کربن را می‌توان از اصلی‌ترین آلیاژ نام برد و عناصر دیگر هم مثل منگنز، سیلیسیوم و آلومینیوم را به مقدار کم برای گاز زدایی به آنها اضافه می‌کنند و نقش اصلی در افزایش استحکام بعد از حرارت را دارند. فولادهای کم‌آلیاژ و متوسط‌آلیاژ، با توجه به میزان منگنز و سیلیسیوم، که بیشتر برای اکسیژن زدایی استفاده می‌شود و عناصر دیگر هم مثل، نیکل، کرم و مولیبدن نیز به آنها اضافه خواهند شد. در ادامه عناصری مانند تیتانیوم، نیوبیوم و مس هم، در صورت لزوم و به میزان کم به آنها اضافه خواهد شد. افزودن این عناصر آلیاژی به فولادها جهت بهبود عملیات حرارت‌پذیری آنها و افزایش برخی خواص فیزیکی و مکانیکی می‌باشد.  فولادهای حاوی بیش از 10% عناصر آلیاژی را فولادهای پرآلیاژ می‌گویند. فولادها کاربرد‌های مختلفی دارند و برای مصارف گوناگون مورد استفاده قرار می‌گیرند. فولادهایی که  ۰٫۲ درصد کربن دارند، برای ساختن ورق فولاد، لوله و سیم، فولاد های متوسطی که ۰٫۲ تا ۰٫۶ درصد کربن دارند، برای ساختن دیگ بخار، ریل و قطعات ساختمانی بکار برده می‌شود و همچنین فولادهایی که ۰٫۶ تا ۱٫۵ درصد کربن دارند، سخت هستند و برای ساختن فنر، ابزارآلات،کارد و چنگال مورد استفاده قرار می‌گیرند. استاندارد اجباری برای بیشتر کالاها از جمله، ساخت لوازم پزشکی از لوله‌های فولاد زنگ نزن ، انواع ورق‌های فولادی گرم و سرد، نوردیده، ورق فولادی گرم نوردیده با پوشش روی گالوانیزه، انواع لوله های فولادی گازرسانی، نبشی های فولادی گرم نوردیده با بال‌های مساوی و به صورت نامساوی، وجود دارد. ورق فولادی و واردات لوله‌های فولادی، نیاز به مجوزهایی دارد که باید قبل از ورود کالا برای اخذ انها اقدام گردد که می‌توان به؛ مجوز عدم تولید داخلی کشور برای لوله‌های بدون درز‌نامه شماره 53466/60 مورخ 25/02/1397 در دفتر صنایع فلزی و لوازم خانگی وزارت متبوعه درخصوص واردات لوله ارسال و به آگاهی میرساند که؛ ثبت سفارش و واردات لوله‌ها و پروفیل‌های تو خالی بدون درز از آهن یا از فولاد غیر از چدن ذیل ردیف تعرفه شماره ( 7304 ) منوط به اخذ مجوز ” عدم ساخت داخل ” از دفتر صنایع فلزی و لوازم خانگی می باشد.

در خصوص انجام خدمات صادرات محصولات آهنی و فولادی شما تولیدکنندگان محترم، گروه بین‌المللی جوانشیر مشاوری معتبر و مطمئن بوده و همواره همراه شما خواهد بود .